Петицията е адресирана до: Petitionsausschuss des Europäischen Parlaments

Ο αναφέρων καταγγέλλει την επιβολή από τις μαλτέζικες αρχές της απαίτησης εθνικού μέσου μισθού, σε αντίθεση με τον εθνικό κατώτατο μισθό, στους υπηκόους τρίτων χωρών που υποβάλλουν αίτηση για οικογενειακή επανένωση με τα ανήλικα τέκνα τους. Ως εκ τούτου, ο αναφέρων ισχυρίζεται ότι 41 μικρά παιδιά κινδυνεύουν να απελαθούν από τη Μάλτα (από τις 30.12.2019).Αναφέρεται στην οδηγία 2003/86/ΕΚ του Συμβουλίου και συγκεκριμένα στο άρθρο 1 παράγραφος 1 στοιχείο γ): «σταθερούς και τακτικούς πόρους, επαρκείς για τη συντήρηση του ιδίου/της ιδίας και των μελών της οικογένειάς του/της, χωρίς να απαιτείται προσφυγή στο σύστημα κοινωνικής αρωγής του συγκεκριμένου κράτους μέλους. Τα κράτη μέλη αξιολογούν τους πόρους αυτούς με βάση τη φύση και τον τακτικό χαρακτήρα τους και μπορούν να λαμβάνουν υπόψη το επίπεδο των κατώτατων εθνικών μισθών και συντάξεων καθώς και τον αριθμό των μελών της οικογένειας.»Συγκεκριμένα, επικαλείται την ερμηνεία του άρθρου 7 παράγραφος 1 στοιχείο γ) της οδηγίας, από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για την υπόθεση C-578/08 Chakroun: 43 Δεδομένου ότι, κατά γενικό κανόνα, η οικογενειακή επανένωση επιτρέπεται, η κατά το άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γʹ, της οδηγίας 2003/86 δυνατότητα πρέπει να ερμηνεύεται συσταλτικώς. Εξάλλου, το περιθώριο εκτιμήσεως που παρέχεται στα κράτη μέλη δεν πρέπει να χρησιμοποιείται με τρόπο που να αντιβαίνει στον σκοπό της οδηγίας αυτής, ο οποίος συνίσταται στο να διευκολύνει την οικογενειακή επανένωση, ούτε στην πρακτική αποτελεσματικότητά της.