Ansökan riktar sig till: Komisja Europejska

EBC musi służyć wspólnemu dobru - zdrowiu, zatrudnieniu, środowisku naturalnemu - a nie finansom. Bezprecedensowy światowy kryzys zdrowotny wymaga nowej solidarności na rzecz prawdziwej współpracy w dziedzinie zdrowia i produkcji powiązanych towarów i usług. Stanowi to wyzwanie dla UE, dla narodów Europy i świata, w szczególności dla krajów Południa i krajów wschodzących.

Musimy działać na trzech poziomach: zwalczać pandemię poprzez wspieranie publicznych systemów opieki zdrowotnej każdego kraju; zapewnić dochody i zatrudnienie pracowników, rzemieślników i osób pracujących na własny rachunek; wspierać system produkcyjny oraz inicjować społeczne i środowiskowe przekształcenie produkcji i gospodarki.

W tym celu potrzebne są znaczne środki. To nie poprzez odwoływanie się do rynków finansowych możemy je uzyskać. W ten sposób system opieki zdrowotnej znalazłby się jeszcze bardziej w rękach finansów i spekulacji. To właśnie presja ze strony rynków finansowych przyczyniła się w decydujący sposób do ograniczenia wydatków publicznych, wprowadzając nas w obecną sytuację, po serii planów oszczędnościowych uruchomionych w celu zaspokojenia chciwości kapitału wobec opieki zdrowotnej i wszystkich usług publicznych! Z tego powodu, oprócz interwencji mających na celu zapobieganie spekulacjom finansowym w zakresie zadłużenia każdego kraju, EBC musi niezwłocznie sfinansować system opieki zdrowotnej, a tym samym społeczne i środowiskowe przekształcenie produkcji i gospodarki. Z 1,050 mld euro zapowiedzianych przez EBC, kreacja monetarna musi być również udostępniona dla publicznego systemu opieki zdrowotnej i innych usług publicznych w każdym kraju UE.

W związku z tym wzywamy do natychmiastowego utworzenia Europejskiego Funduszu Zdrowia, który może następnie rozszerzyć swoje działania. Otrzyma ona swoje pieniądze z EBC w postaci 100-letnich papierów wartościowych, którymi nie można handlować na rynkach. Będzie on finansował, za pomocą pożyczek o zerowych lub ujemnych stopach procentowych oraz bezzwrotnych zaliczek, wydatki państw członkowskich na ich system zdrowia publicznego i inne usługi publiczne w odpowiedzi na kryzys związany z koronaawirusem.

Pozwala na to art. 123 ust. 2 traktatu lizbońskiego. Każde państwo członkowskie odniosłoby korzyści, proporcjonalnie do jego liczby ludności. Fundusz ten byłby zarządzany w sposób demokratyczny, z udziałem przedstawicieli PE i Europejskiej Rady Społeczno-Ekonomicznej, przedstawicieli parlamentów krajowych oraz przedstawicieli personelu systemów zdrowia publicznego. Część tego funduszu mogłaby zostać wykorzystana na wydatki na system zdrowia publicznego w krajach rozwijających się lub wschodzących w Afryce, Ameryce Łacińskiej, południowym regionie Morza Śródziemnego i na wschodzie poza UE. Równolegle, Fundusz rozpocznie pracę w celu utrzymania zatrudnienia i dochodów. Po trzecie, Fundusz będzie pracował nad rozwojem współpracy przemysłowej w zakresie działań związanych ze zdrowiem oraz środowiskowym i społecznym przekształceniem produkcji poprzez umowy o współpracy niekapitalistycznej, które w zrównoważony sposób zaspokajają potrzeby zdrowotne we wszystkich krajach UE.

Pierwszymi sygnatariuszami są:

Annamária ARTNER - ekonomista (Węgry), Heinz BIERBAUM - przewodniczący Europejskiej Partii Lewicy (Niemcy), Walter BAIER - koordynator polityczny transformacji! europa (Austria), Giannis BASKOZOS - lekarz, były podsekretarz MZ (Grecja), Bruno BAURAIND - ekonomista, sekretarz generalny Gresea (Belgia), Frederic BOCCARA' - ekonomista, EKES, Komitet Wykonawczy Francuskiej Partii Komunistycznej (Francja), Vincent BOULET - szef francuskiej partii komunistycznej Europa (Francja), Giovanna CAPELLI - szefowa Europejskiej Partii Refundacji Komunistycznej (Włochy), Denis DURAND - ekonomista, były członek zarządu Banku Francji, PCF (Francja), Paolo FERRERO - były minister opieki społecznej, wiceprzewodniczący Partii Lewicy Europejskiej (Włochy), Andrea FUMAGALLI - ekonomista (Włochy), Waltraud FRITZ - Sekretariat Partii Lewicy Europejskiej (Austria), Georgios GIANNOPOULOS - były sekretarz MZ (Grecja), Pierre LAURENT - wiceprzewodniczący Partii Lewicy Europejskiej (Francja), Fernando LUENGO ESCALONILLA - ekonomista (Hiszpania), Giovannni MAZZETTI - ekonomista (Włochy), Mirko MESSNER - sekretarz Partii Komunistycznej (Austria), Catherine MILLS - ekonomistka, Uniwersytet Panteon-Sorbona (Francja), Maite MOLA - wiceprzewodnicząca Partii Lewicy Europejskiej (Hiszpania), Judit MORVA - ekonomistka (Węgry), Carlos SANCHEZ MATO - kierownik ds. ekonomicznych Izquierda Unida (Hiszpania), Barbara STEINER - dyrektor ds. transformacji! europa (Austria), Antonella STIRATI - ekonomista (Włochy), Evelyne TERNANT - ekonomistka, Francuska Partia Komunistyczna (Francja), Axel TROOST - ekonomista (Niemcy), Euklides TSAKALOTOS - ekonomista, były minister finansów (Grecja), Attila VAJNAI - sekretariat partii Lewicy Europejskiej (Węgry), Adreas XANTHOS - były minister zdrowia (Grecja)