Petition is addressed to: Committee on Petitions (Petitionsausschuß)

Αξιότιμες κυρίες και κύριοι,

Απαιτούμε από την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση να αναλάβει τις νομικές, ιστορικές και ηθικές ευθύνες της και να ρυθμίσει πλήρως τις εκκρεμείς αξιώσεις αποζημιώσεων της Ελλάδας από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Περισσότερα από 80 χρόνια μετά την γερμανική κατοχή, η οποία προκάλεσε αμέτρητα βάσανα, οικονομική καταστροφή και συστηματικά εγκλήματα στην Ελλάδα, το χρέος αυτό παραμένει ανεξόφλητο. Ήρθε η ώρα για μία σαφή, δίκαιη και οριστική λύση – προς όφελος των θυμάτων, των ευρωπαϊκών αξιών και του διεθνούς δικαίου.
Γιατί η Ελλάδα δικαιούται αποζημιώσεις:
1. Η αναγκαστική δανειακή σύμβαση του 1942: Ένα διεθνές έγκλημα
Κατά τη διάρκεια της κατοχής, το Γερμανικό Ράιχ ανάγκασε την Κεντρική Τράπεζα της Ελλάδας να παραχωρήσει δάνειο ύψους 476 εκατομμυρίων Ράιχσμαρκ για τη χρηματοδότηση των εξόδων κατοχής. Αυτό παραβίαζε το Άρθρο 49 της Χάρτας του Άμστερνταμ του 1907, που απαγόρευε την αρπαγή και τα υποχρεωτικά δάνεια σε κατεχόμενες περιοχές.
• Σημερινή αξία της αναγκαστικής δανειακής σύμβασης (συμπεριλαμβανομένων των τόκων): Τουλάχιστον 11 δισεκατομμύρια ευρώ.
• Η αναγκαστική δανειακή σύμβαση δεν αποτελεί μέρος των γενικών αξιώσεων αποζημιώσεων, αλλά μια ανοιχτή χρηματοοικονομική υποχρέωση της Γερμανίας, που είναι νομικά δεσμευτική.
2. Πολεμικά εγκλήματα και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας: Απαραγραφή
Κατά τη διάρκεια της κατοχής (1941-1944), η γερμανική Wehrmacht διέπραξε πολλά πολεμικά εγκλήματα, μεταξύ των οποίων σφαγές, συστηματικές καταστροφές και αποκλεισμούς τροφίμων:
• Σφαγή στο Δίστομο (1944): 218 άμαχοι εκτελέστηκαν.
• Σφαγή στις Καλάβρυτα (1943): 700 άνδρες και αγόρια εκτελέστηκαν, γυναίκες και παιδιά έμειναν τραυματισμένα.
• Λιμός: Τουλάχιστον 300.000 άνθρωποι πέθαναν εξαιτίας του αποκλεισμού τροφίμων.
Αυτά τα εγκλήματα, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, δεν παραγράφονται και απαιτούν κατάλληλη αποζημίωση για τα θύματα και τους απογόνους τους.
3. Υλική καταστροφή: Ένα απογυμνωμένο έθνος
Η γερμανική Wehrmacht κατέστρεψε συστηματικά τις υποδομές της Ελλάδας: δρόμοι, σιδηρόδρομοι, γέφυρες, λιμάνια και αγροτικές εκμεταλλεύσεις λεηλατήθηκαν ή ισοπεδώθηκαν.
• Υλικές ζημιές: Τουλάχιστον 100 δισεκατομμύρια ευρώ (προσαρμοσμένα στον πληθωρισμό).
4. Συνοπτικές αξιώσεις αποζημιώσεων
Η επίσημη επιτροπή εμπειρογνωμόνων του ελληνικού κοινοβουλίου εκτίμησε τη συνολική ζημιά σε 290 δισεκατομμύρια ευρώ. Αυτό το ποσό περιλαμβάνει:
• 100 δισεκατομμύρια ευρώ για υλικές ζημιές και οικονομική καταστροφή,
• 11 δισεκατομμύρια ευρώ για την αναγκαστική δανειακή σύμβαση,
• 180 δισεκατομμύρια ευρώ για πολεμικά εγκλήματα και ανθρωπιστικές αποζημιώσεις.
Αυτό το ποσό είναι εφικτό σε σχέση με την οικονομική απόδοση της Γερμανίας. Αντιστοιχεί περίπου στο 7% του γερμανικού ΑΕΠ (περίπου 4,2 τρισεκατομμύρια ευρώ).
Νομική βάση των αξιώσεων
5. Καμία ολοκλήρωση του ζητήματος των αποζημιώσεων:
Η Γερμανία επικαλείται τη συμφωνία του Λονδίνου του 1953 για το χρέος, η οποία όμως ανέβαλε ρητά το ζήτημα των αποζημιώσεων για την περίοδο μετά από συνθήκη ειρήνης. Η συμφωνία 2+4 του 1990, η οποία ρύθμισε την επανένωση, δεν έλυσε το ζήτημα των αποζημιώσεων. Η Ελλάδα δεν συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις, επομένως η αξίωση παραμένει διεθνώς νομικά ισχυρή.
6. Απαραγραφή των πολεμικών εγκλημάτων:
Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο (π.χ. Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για την απαραγραφή των πολεμικών εγκλημάτων του 1968), τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας δεν παραγράφονται. Η γερμανική υποστήριξη ότι οι αξιώσεις είναι “παραγεγραμμένες” δεν είναι νομικά ανεκτή.
7. Καμία αντιστάθμιση με οικονομικές βοήθειες:
Οι οικονομικές βοήθειες κατά τη διάρκεια της κρίσης του ευρώ ή οι επιδοτήσεις της ΕΕ δεν μπορούν να θεωρηθούν ως αντικατάσταση για τις αποζημιώσεις. Έχουν άλλους σκοπούς και δεν συνδέονται με ιστορικά εγκλήματα.
Απαιτούμε από την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση:
8. Να αναγνωρίσει τις αξιώσεις αποζημιώσεων της Ελλάδας ύψους 290 δισεκατομμυρίων ευρώ.
9. Να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με την ελληνική κυβέρνηση για να βρεθεί μία δίκαιη και οριστική λύση.
10. Να καταβάλει άμεσες αποζημιώσεις στους επιζώντες των πολεμικών εγκλημάτων και στους απογόνους τους.
11. Να επιστρέψει άμεσα την αναγκαστική δανειακή σύμβαση του 1942, συμπεριλαμβανομένων των τόκων.
Συμπέρασμα: Η δικαιοσύνη δεν έχει παραγραφή
Δεν πρόκειται για ζήτημα χρημάτων, αλλά για ζήτημα ιστορικής αλήθειας, ανθρώπινης αξιοπρέπειας και διεθνούς δικαιοσύνης. Η Γερμανία έχει μία ιστορική ευκαιρία να αναλάβει τις ευθύνες της και να βάλει τέλος σε αυτό το κεφάλαιο της ιστορίας – όχι με την λήθη, αλλά με την αναγνώριση και την αποκατάσταση.
Ας βάλουμε όλοι μαζί ένα σημάδι ότι η δικαιοσύνη και η αλληλεγγύη είναι η βάση ενός ενωμένου Ευρωπαϊκού.
Υπογράψτε τώρα και απαιτήστε από την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση να ανταποκριθεί στην ευθύνη της.