Op maandag 9 juni om 12u, exact één jaar na de verkiezingen, nodigen we iedereen uit voor een massale sit-in op het Beursplein . Breng je picknick en een deken mee. Neem trommels, trompetten, vrienden, familie en buren mee. Deel je eten, je woede en je ideeën.

We komen samen uit liefde voor onze stad. Omdat we geloven in haar kracht, haar mensen, haar creativiteit en haar energie. We hebben één eenvoudige eis. Respect voor Brussel. Respect als de basis van samenwerking en verandering. 

9 juni is een verjaardag in mineur. Deze dag markeert een jaar van onverantwoorde politieke stilstand én een schaamteloze uitholling van ons democratisch bestel. Géén visie. Géén verantwoordelijkheid. Nul inhoud. In plaats van leiderschap krijgen we een verstikkend schouwspel van collectief politiek falen. Door hun onvermogen om een regering te vormen, maken onze verkozen “vertegenwoordigers” zelf tastbaar dat de bestaande structuur niet meer werkt.

We eisen respect voor de stad die we delen.
Brussel is een bruisende grootstad met een eigen identiteit en realiteit. Het is geen stad die zich laat opsluiten in een communautair keurslijf. Het is een plek die mensen delen maar waar het samenleven onder druk staat door het minachtende gedrag van onze politici. Zij maken onze Brusselse straten elke dag ruwer en rauwer.

We zijn het beu om te struikelen over onafgewerkte werven. We hebben genoeg van het escalerende geweld. We worden moedeloos van het gebrek aan verandering na het zoveelste verhaal over wanbeheer. We willen geen kansen meer missen door een gebrek aan samenwerking. Veiligheid, leefbaarheid, netheid, huisvesting en werkgelegenheid: het zijn geen verkiezingsslogans, maar grondrechten.

Wij eisen een politieke structuur die onze grootstedelijke identiteit respecteert en grondrechten realiseert.

We eisen respect voor de inzet van de Brusselaars.
Respect voor de mensen die deze stad dragen, voor onze jongeren die dromen van meer maar botsen op minder. Respect voor iedereen die hier woont, ploetert, werkt en leeft. Van sociaal werkers, kunstenaars en activisten tot arbeiders, ambtenaren en ondernemers, dagelijks zetten duizenden mensen zich in om van Brussel een leefbare stad te maken. Ze houden onze stad recht, uit liefde voor Brussel en haar inwoners. Ze verdienen respect én waardering maar ze krijgen een verlammend beleid.

Brussel verdient beter dan een doolhof van overlappende bevoegdheden, taken en mandaten. We hebben echt geen 589 verkozen mandatarissen en 42 instellingen nodig om een zebrapad aan te leggen, een werkloze te activeren of zorg te garanderen. Ter vergelijking, Londen telt 25 mandatarissen. New York heeft er 60. De huidige structuur kost de Brusselaar jaarlijks een slordige 1,2 miljard euro.  

We eisen een beleid dat versterkt en verbindt.

Wij eisen respect voor onze toekomst.
De Brusselse schuldenberg groeit met rasse schreden. De politieke minachting waarmee de ernst van dit probleem wordt weggeschoven, heeft desastreuze gevolgen voor Brussel en het hele land.

De zwaarste gevolgen treffen zij die geen stem hebben in het debat: de 10.000 daklozen, de 100.000 mensen zonder papieren, de 270.000 kinderen en jongeren, de 375.000 mensen in armoede… Zij hebben niet de luxe om dit artikel te schrijven of te lezen. Zij gaan finaal kopje onder, en de rest van de stad volgt snel. Behalve de Brusselse parlementsleden, want zij stellen vooral hun eigen toekomst en loon veilig. Onze toekomst is van minder belang.

We eisen een slanke en efficiënte structuur.

Brussel staat op een kruispunt.
Wanneer de zwakheden van een systeem worden uitgebuit voor eigenbelang, is hervorming noodzakelijk. Als we nu geen keuzes maken en hervormen, verdrinken we samen. Dit laten we niet toe! Het kan én moet anders!  

Met moed. Met respect. Met een grondige hervorming van de Brusselse structuren.

Op 9 juni plaatsen we deze eis bovenaan op de agenda, uit respect voor Brussel! Dat vraagt om moedige politici die hun verantwoordelijkheid nemen. Die willen we steunen. Maar als ze blijven dralen, doen we het zelf. Als burgers. Samen. We starten op het Beursplein. Want hier heeft niemand voor gestemd. 

Voor respect.
Voor hervorming.
Voor Brussel.