Met een aangetekend schrijven hebben we op 28 april 2025 de lijst met 704 ondertekenaars verstuurd naar premier Bart De Wever en naar vice-eerste minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid Frank Vandenbroucke. Met een inleidende brief hebben we nogmaals onze bezorgdheid geuit en vragen hen om dit niet langer te negeren.
Van Premier De Wever ontvingen we volgend antwoord: Wij delen de visie dat elk beleid in de gezondheidszorg moet gebaseerd zijn op een wetenschappelijke basis. In het regeerakkoord is daarom voorzien dat het Federaal Kenniscentrum voor de Gezondheidszorg (KCE) belast wordt met een onderzoek naar het gebruik van hormoonremmers bij jongeren in het kader van genderdysforie. Bij een dergelijk onderzoek heeft het KCE als taak uitvoerig internationale wetenschappelijke evidentie te verzamelen. Uiteraard behoort de in uw schrijven aangehaalde literatuur, met de daarin aangehaalde bedenkingen en bezwaren, hieronder. Dit onderzoek van het KCE en het rapport dat daaruit volgt, zal richting geven aan het toekomstig, wetenschappelijk onderbouwd beleid in het kader van genderdysforie.
Enerzijds is het positief nieuws dat de federale regering zich bewust is van de problematiek, en dat een onderzoek zal worden uitbesteed aan het KCE, en men zich niet langer uitsluitend baseert op de expertise van de genderkliniek in het UZ Gent. Anderzijds is de uitbesteding van dit onderzoek een overbodig stap. Het Britse Cass-rapport is duidelijk genoeg, en het werk moet niet nogmaals worden overgedaan. Het lijkt op ‘het winnen van tijd’ om alle partijen gerust te stellen.
Bij minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke vingen we bot. Onze aangetekende zending werd op het kabinet Vandenbroucke geweigerd. In het verleden hadden we de minister al gemaild over de genderproblematiek, maar ook dan kregen we nooit antwoord. Met het weigeren van onze aangetekende zending, maakt hij duidelijk dat hij niet bereid is om een tegengeluid te horen. Wij vinden dit respectloos.
Op de vraag aan de woordvoerder van minister Vandenbroucke waarom de petitie - een aangetekende zending - zonder antwoord werd geweigerd en teruggezonden, kwam een ontwijkend antwoord. Hij beloofde de zaak te onderzoeken, maar een antwoord bleef uit. Ook kwam er geen antwoord op de vraag of de minister de behandeling van minderjarigen met genderdysforie op de politieke agenda wil plaatsen. Een experte op het kabinet zou zich daarover buigen, maar deze bleek net met vakantie.
Doorbraak.be heeft dit voorval gepubliceerd: Petitie ouders van trans kinderen vangt bot bij minister Vandenbroucke (doorbraak.be/minister-vandenbroucke-weigert-petitie-rond-aangepaste-transgenderzorg-in-ontvangst-te-nemen).
Met een aangetekend schrijven hebben we op 28 april 2025 de lijst met 704 ondertekenaars verstuurd naar premier Bart De Wever en naar vice-eerste minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid Frank Vandenbroucke. Met een inleidende brief hebben we nogmaals onze bezorgdheid geuit en vragen hen om dit niet langer te negeren. Wij hopen op een constructief antwoord.
De brief aan de ministers vindt u hier terug als pdf-document.
Een korte toelichting over genderklinieken in België
Om tegemoet te komen aan de lange wachttijden voor transgenderzorg, riep minister Frank Vandenbroucke in december 2023 ziekenhuizen op om zich kandidaat te stellen als ‘centrum voor transgenderzorg’. Deze oproep bleef niet onbeantwoord, inmiddels telt Vlaanderen zeven centra voor transgenderzorg: het UZ Gent, het UZ Antwerpen, het ZAS Antwerpen, VITAZ Sint-Niklaas, UPC KU Leuven, AZ Groeninge Kortrijk en ZOL Genk.
Om als kliniek te voldoen aan conventionele transgenderzorg, moeten ze beschikken over een multidisciplinair team (coördinerende arts, klinisch psycholoog, case manager en een maatschappelijk assistent). Uiteraard is dit niet meer dan een rookgordijn. Ook moet de diagnoseterm ‘genderincongruentie’ in de lijn zijn met de WPATH ‘Standards of Care 8’ aanbevelingen.
Het UZ Gent wordt erkend in zijn expertiserol. Elk ander conventiecentrum moet gedurende drie jaar verplicht bezoeksessies, individuele coaching en intervisie volgen bij het genderteam van UZ Gent. Hiermee wil de overheid de andere centra begeleiden in hun opdracht.
Zes gendercentra in België zijn reeds geconventioneerd: UZ Gent, CHU Luik, ZOL Genk, VITAZ Sint-Niklaas, ZAS Antwerpen en CHTI Erasmus Anderlecht. Vier centra bieden ook pediatrische genderzorg aan: UZ Gent, ZAS Antwerpen, CHU Luik en Erasmus Hospital (in samenwerking met HUDERF).
Het mag duidelijk zijn, dat dit project – gefinancierd door de overheid – ideologisch, en niet op wetenschappelijke basis wordt aangestuurd.
De petitie ‘Stop de genderideologie in de gezondheidszorg’ startte op 10 mei 2024 en eindigde op 31 maart 2025. We verzamelden 704 handtekeningen. Ons doel was om 2.500 handtekeningen te overhandigen aan het federaal parlement. Deze doelstelling hebben we niet bereikt. Toch dank aan iedereen die onze petitie heeft ondertekend.
Dit is geen eindpunt, het werk is niet af. Onder het mom van een genderidentiteit worden kinderen en kwetsbare volwassenen medisch verminkt als zogenaamde zorg. En dit gebeurt op een ongekende grote schaal, op klaarlichte dag, zonder dat iemand er erg in heeft.
Journalist en columnist Jan Kuitenbrouwer verwoordde het als volgt:
‘Dat is mijn belangrijkste drijfveer: er is een stille medische ramp gaande en ik probeer daar aandacht voor te krijgen. Nog voor wij lacherig terugkijken op de postmoderne ficties waar dit mee begon, kijken wij beschaamd terug op het tranendal waarin zij ontaardden. En god weet hoeveel verwoeste levens.’
Een jaar na de publicatie van het Cass-rapport blijven we in België de bevindingen negeren. Dit rapport maakte duidelijk dat de gezondheidszorg voor jongeren met genderverwarring zich liet leiden door activisme, gebaseerd op ideologie. Het toonde aan dat er geen wetenschappelijk basis is die een medische transitie verantwoordt. Niettemin, blijven Belgische genderklinieken zich verschuilen achter de ‘Standards of Care’ van het WPATH, een ideologisch gedreven belangenorganisatie. Wat het WPATH genderzorg noemt, is noch wetenschap, noch geneeskunde.
Mail ons op contact@cryforrecognition.be , dan houden wij u verder op de hoogte.
BELANGRIJKE MEDEDELING – LAAT UW STEM HOREN IN DE EUROPESE COMMISSIE
De Europese Commissie heeft een openbare raadpleging geopend over de toekomstige EU LGBTIQ-strategie. Het besluit om een raadpleging te houden is goed nieuws; het werd al eens eerder gedaan in 2024, maar toen was het rapport reeds geschreven. Echter, met een verandering van commissaris en de toenemende publieke druk met betrekking tot genderkwesties, lijkt het erop dat het directoraat-generaal Justitie de publieke opinie nogmaals wil peilen... (misschien willen ze een excuus om de meest controversiële elementen - zoals zelf-ID en het verbod op conversietherapie - te laten vallen). Wij mogen dit niet alleen overlaten aan regenboog-NGO’s. Daarom, dien een verzoek in, en deel dit zo wijd mogelijk! De raadpleging loopt tot 24 juni 2025.
UITNODIGING FILMAVOND: MAUVAIS GENRE – UN SCANDALE SANITAIRE cryforrecognition.be/film-mauvais-genre
OVER MEDISCHE TRANSITIE BIJ KINDEREN EN JONGEREN EN DE BEDENKELIJKE GEVOLGEN
Introductie met filmregisseur Sophie Robert
Verkorte film 75 minuten
Nabeschouwing met kinder- en jeugdpsychiater Sophie Dechêne
Mogelijkheid tot vraagstelling
Gent – vrijdag 21 maart 2025 - Inkom vanaf 19u00 - Aanvang 19u30
Inschrijven: film@cryforrecognition.be
Inkom: 12 euro
Sophie Robert is de filmregisseur en producent van de driedelige documentaire ‘Mauvais Genre’. In deze reeks doorgrondt zij alle facetten van de genderproblematiek. Ze baseert zich op evidence-based onderzoek, toont de brute werkelijkheid en laat zien wat de maatschappelijke en sociale gevolgen zijn. De vertoning voor deze avond is een verkorte film van 75 minuten.
Sophie Dechêne is kinder- en jeugdpsychiater. Lid van de Royal College of Psychiatrists in het Verenigd Koninkrijk. Ze schreef o.m. volgende bijdragen:
- Genderdysforie vanuit medisch perspectief, Het gender experiment – Hoe maakbaar is onze identiteit als M/V/X, redactie Martin Harlaar, januari 2024
- Kinderpsychiater adviseert grondige psychiatrische evaluatie voordat arts begint aan onomkeerbare transitiebehandeling, Gender Rebels – Kritische verhalen voor moedige meiden, redactie Sybilla Claus, september 2024
UITNODIGING FILMAVOND: MAUVAIS GENRE (Fout gender) cryforrecognition.be/film-mauvais-genre/
OVER MEDISCHE TRANSITIE BIJ KINDEREN EN JONGEREN EN DE BEDENKELIJKE GEVOLGEN
Introductie met filmregisseur Sophie Robert
Verkorte film 50 minuten
Nabeschouwing met kinder- en jeugdpsychiater Sophie Dechêne
Mogelijkheid tot vraagstelling
Antwerpen - dinsdag 5 november 2024 - Inkom vanaf 19u30 - Aanvang 20 uur
Inschrijven: info@cryforrecognition.be
Inkom: 12 euro - drankje inbegrepen
Sophie Robert is de filmregisseur en producent van de driedelige documentaire ‘Mauvais Genre’. In deze reeks doorgrondt zij alle facetten van de genderproblematiek. Ze baseert zich op evidence-based onderzoek, toont de brute werkelijkheid en laat zien wat de maatschappelijke en sociale gevolgen zijn. De vertoning voor deze avond is een verkorte film van 50 minuten.
Sophie Dechêne is kinder- en jeugdpsychiater. Lid van de Royal College of Psychiatrists in het Verenigd Koninkrijk. Ze schreef o.m. volgende bijdragen:
- Genderdysforie vanuit medisch perspectief, Het gender experiment – Hoe maakbaar is onze identiteit als M/V/X, redactie Martin Harlaar, januari 2024
- Kinderpsychiater adviseert grondige psychiatrische evaluatie voordat arts begint aan onomkeerbare transitiebehandeling, Gender Rebels – Kritische verhalen voor moedige meiden, redactie Sybilla Claus, september 2024
Beste, inmiddels hebben we iets meer dan 500 ondertekenaars. Dit is nog een heel eind verwijderd van ons einddoel. Hebt u een idee hoe we onze petitie verder onder de aandacht kunnen brengen, twijfel niet om ons dit te melden.
Daarnaast nodigen we u graag uit op onze filmavavond ‘MAUVAIS GENRE’, waarin we de problematiek van de genderideologie en de medische transitie in beeld brengen. cryforrecognition.be/film-mauvais-genre/
Programma:
- Introductie met filmregisseur Sophie Robert
- Verkorte film 50 minuten
- Nabeschouwing met kinder- en jeugdpsychiater Sophie Dechêne
- Mogelijkheid tot vraagstelling
Praktisch:
- Dinsdag 5 november 2024 in Antwerpen.
- Inkom vanaf 19u30 – Aanvang 20u00
- 12 euro – drankje inbegrepen
- Inschrijven: info@cryforrecognition.be
Sophie Robert is de filmregisseur en producent van de driedelige documentaire ‘Mauvais Genre’. In deze reeks doorgrond zij alle facetten van de genderproblematiek. Ze baseert zich op evidence-based onderzoek, toont de brute werkelijkheid en laat zien wat de maatschappelijke en sociale gevolgen zijn. De vertoning voor deze avond is een verkorte film van 50 minuten.
Sophie Dechêne is kinder- en jeugdpsychiater. Lid van het Royal College of Psychiatrists in het Verenigd Koninkrijk. Ze schreef onlangs de bijdrage ‘Genderdysforie vanuit medisch perspectief‘ in het boek ‘Het gender experiment’ onder redactie van Martin Harlaar.
Denemarken werd toegevoegd aan de vermeldde landen
New petition description:
Jongeren – vooral meisjes – met twijfel over hun gender en verstrikt in de genderideologie, worden zonder bevraging bevestigd in een genderidentiteit. Zonder robuust wetenschappelijk bewijs worden deze jonge mensen onomkeerbaar geschaad in genderklinieken met hormonen en chirurgie.Wij verzoeken dat er in navolging van andere landen, zoals Zweden,het FinlandVerenigd Koninkrijk, Finland, Zweden en EngelandDenemarken een eind wordt gemaakt aan deze medische behandelingen en dat deze jonge mensen de zorg en de psychologische begeleiding krijgen van hetzelfde niveau als ieder ander.
Neue Begründung:
Het Cass-rapport is het resultaat van een vier jaar durende grondige beoordeling van de genderzorg voor kinderen en jongeren in het Verenigd Koninkrijk, onder leiding van dr. Hilary Cass in opdracht van de NHS England (National Health Service). Het omvat ongeveer 9000 patiënten die werden behandeld bij de Gender Identity Development Services in de Tavistock in Londen. Het rapport is erg negatief over hoe de gezondheidszorg voor kinderen met genderverwarring zich liet leiden door activisme, gebaseerd op ideologie en hen op een levensveranderend traject plaatste, zonder dat dit gebaseerd was op robuust bewijs. De uitkomst van het rapport is duidelijk: er is onvoldoende bewijs om het gebruik van medische interventies voor de behandeling van genderdysforie (een gevoel van onvrede met hun biologisch geslacht) te rechtvaardigen.
Studies wezen uit dat genderdysforie meestal een voorbijgaande fase is, vaak geassocieerd met neurodiversiteit, geestelijke gezondheidsproblemen, trauma uit de kindertijd of aantrekking tot hetzelfde geslacht. Er is geen betrouwbare methode om te achterhalen wie het zal ontgroeien en wie niet. Hoe kan je dan hormonale en chirurgische interventies rechtvaardigen die onomkeerbare schade veroorzaken van o.m. de ontwikkeling van de hersenen, de vruchtbaarheid, de botdichtheid, de geestelijke gezondheid en het seksueel functioneren.
Het vaak gehoorde argument - dat een transitie levensreddend is – werd definitief de kop ingedrukt. De systematische reviews konden geen bewijs leveren dat interventies met puberteitsblokkers en hormonen het aantal zelfmoorden verminderen. Bovendien is het aantal zelfmoorden na de medische transitie zorgwekkend hoog. Uit een langetermijnonderzoek uit 2011 blijkt dat mensen die een medische transitie doormaken ruim 19 keer meer kans hebben om door zelfmoord te overlijden dan de algemene bevolking.
Het rapport had ook aandacht voor sociale transitie – het behandelen van het kind alsof het van het ander geslacht is – en vermeldde dat dit geen neutrale interventie is, omdat het gevolgen kan hebben in het psychologisch functioneren en een aanzienlijk risico inhoudt op lange termijn. Het raadt dit in het bijzonder af voor jonge kinderen, omdat dit hun ontwikkelingstraject diepgaand kan veranderen.
Detransitie – spijt van de transitie – wordt erkend als een groeiend fenomeen dat niet langer kan genegeerd worden. Uit een recent Amerikaans onderzoek dat patiënten die een medische transitie doormaakten gemiddeld vier jaar volgde, blijkt dat 30 % de medische transitie staakten.
Het Cass-rapport beveelt een totale herziening aan van de zorg voor kinderen en jongeren met gendervragen. Deze jonge mensen verdienen het om behandeld te worden met zorg van hetzelfde niveau als ieder ander en niet als een afzonderlijk project gestuurd door activisten op zoek naar bevestiging van hun eigen volwassen identiteit en geloofssysteem.
Het NHS wil het onderzoek bovendien uitbreiden naar genderklinieken voor volwassenen. Klokkenluiders bevestigen dat zeker de groep jongvolwassenen van 18 tot 25 jaar vaak psychisch kwetsbaar is, en vergelijkbare bescherming verdient.
Het Cass-rapport heeft wereldwijde implicaties. In navolging van andere landen, zoals Zweden,het FinlandVerenigd Koninkrijk, Finland, Zweden en nu de UK,Denemarken, is het hoog tijd om ook bij ons, in België een moratorium in te stellen op deze experimentele behandelingen.
Het is onze hoop dat dit rapport een keerpunt wordt waarin het gezond verstand zegeviert, en waar de artseneed ‘Primum non nocere’ (Bovenal niet schaden) opnieuw de leidraad wordt.
New deadline: 25.11.2024 Signatures at the time of the change: 177
Correctie zinsbouw. Inhoudelijk werd er niets gewijzigd.
Neue Begründung:
Het Cass-rapport is het resultaat van een vier jaar durende grondige beoordeling van de genderzorg voor kinderen en jongeren in het Verenigd Koninkrijk, onder leiding van dr. Hilary Cass in opdracht van de NHS England (National Health Service). Het omvat ongeveer 9000 patiënten die werden behandeld bij de Gender Identity Development Services in de Tavistock in Londen. Het rapport is erg negatief over hoe de gezondheidszorg voor kinderen met genderverwarring zich liet leiden door activisme, gebaseerd op ideologie en hen op een levensveranderend traject plaatste, zonder dat dit gebaseerd was op robuust bewijs. De uitkomst van het rapport is duidelijk: er is onvoldoende bewijs om het gebruik van medische interventies voor de behandeling van genderdysforie (een gevoel van onvrede met hun biologisch geslacht) te rechtvaardigen.
Studies wezen uit dat genderdysforie meestal een voorbijgaande fase is, vaak geassocieerd met neurodiversiteit, geestelijke gezondheidsproblemen, trauma uit de kindertijd enof aantrekking tot hetzelfde geslacht. Er is geen betrouwbare methode om te achterhalen wie het zal ontgroeien en wie niet. Hoe kan je dan hormonale en chirurgische interventies rechtvaardigen die onomkeerbare schade veroorzaken van o.m. de ontwikkeling van de hersenen, de vruchtbaarheid, de botdichtheid, de geestelijke gezondheid en het seksueel functioneren.
Het vaak gehoorde argument - dat een transitie levensreddend is – werd definitief de kop ingedrukt. De systematische reviews konden geen bewijs leveren dat interventies met puberteitsblokkers en hormonen het aantal zelfmoorden verminderen. Bovendien is het aantal zelfmoorden na de medische transitie zorgwekkend hoog. Uit een langetermijnonderzoek uit 2011 blijkt dat mensen die een medische transitie makendoormaken ruim 19 keer meer kans hebben om door zelfmoord te overlijden dan de algemene bevolking.
Het rapport had ook aandacht voor sociale transitie – het behandelen van het kind alsof het van het ander geslacht is – en vermeldde dat dit geen neutrale interventie is, omdat het gevolgen kan hebben in het psychologisch functioneren en een aanzienlijk risico inhoudt op lange termijn. Het raadt dit in het bijzonder af voor jonge kinderen, omdat dit hun ontwikkelingstraject diepgaand kan veranderen.
Detransitie – spijt van de transitie – wordt erkend als een groeiend fenomeen dat niet langer kan genegeerd worden. Uit een recent Amerikaans onderzoek dat patiënten die een medische transitie doormaakten gemiddeld vier jaar volgde, blijkt dat 30 % de medische transitie staakten.
Het Cass-rapport beveelt een totale herziening aan van de zorg voor kinderen en jongeren met gendervragen. Deze jonge mensen verdienen het om behandeld te worden met zorg van hetzelfde niveau als ieder ander en niet als een afzonderlijk project gestuurd door activisten op zoek naar bevestiging van hun eigen volwassen identiteit en geloofssysteem.
Het NHS wil het onderzoek bovendien uitbreiden naar genderklinieken voor volwassenen. Klokkenluiders bevestigen dat zeker de groep jongvolwassenen van 18 tot 25 jaar vaak psychisch kwetsbaar is, en vergelijkbare bescherming verdient.
Het Cass-rapport heeft wereldwijde implicaties. In navolging van andere landen, zoals Zweden, Finland en nu de UK, is het hoog tijd om ook bij ons, in België een moratorium in te stellen op deze experimentele behandelingen.
Het is onze hoop dat dit rapport een keerpunt wordt waarin het gezond verstand zegeviert, en waar de artseneed ‘Primum non nocere’ (Bovenal niet schaden) opnieuw de leidraad wordt.
New deadline: 25.11.2024 Signatures at the time of the change: 173
Help us to strengthen citizen participation. We want to support your petition to get the attention it deserves while remaining an independent platform.
