Tegen de buitenwerkstelling gepensioneerde filosofiedocenten aan de UvA

Beste Geert ten Dam/Fred Weerman/Beate Roessler,
Ik schrijf deze brief naar aanleiding van de memo 'doorwerken’, waarin voorgenomen wordt alle emeritus-hoogleraren en gepensioneerde docenten die momenteel nog op onbezoldigde basis lesgeven in de toekomst van die bevoegdheid te ontslaan. Als student filosofie gaat deze beslissing mij erg aan, omdat dit betekent dat de gelauwerde docenten Victor Kal, Maarten Coolen, Michiel Lambalgen en Martin Stokhof binnenkort geen lessen meer mogen verzorgen. Het is een besluit dat absoluut niet in het belang van studenten genomen is, want de docenten die door deze maatregel getroffen worden behoren door hun ontzettend breed ontwikkelde kennis tot de door ons meest geliefde docenten. Victor Kal is haast Kierkegaard, het fenomeen Maarten Coolen ademt Merleau-Ponty, Michiel Lambalgen doorziet de logica van de kinderlijke psyche, Martin Stokhof spreekt zijn taalfilosofie vloeiend.
Studenten en docenten strijden al jaren voor democratisering van de universiteit, zodat besluiten niet top-down genomen worden, maar van onderop. Deze beleidsmaatregel bewijst maar weer eens dat de beloften die hierop de afgelopen jaren gedaan zijn, niet meer dan loze toezeggingen waren. Het emeritusbesluit is op een centraal niveau genomen en vervolgens aan de afdelingen gecommuniceerd zonder docenten en studenten uit de relevante medezeggenschapsorganen of daarbuiten te raadplegen. In de strijd voor een nieuwe universiteit lopen de bestuurders achterop, op de UvA wordt van bovenaf geregeerd. 
Het is dan ook schandalig dat gesuggereerd wordt dat het ontslaan van deze docenten nodig is voor vernieuwing van het onderwijs. Deze docenten geven gratis colleges omdat ze zo veel houden van hun vakgebied en zitten daarmee op geen enkele manier ander onderwijs in de weg. Ze geven geen kernvakken die deel uitmaken van het vaste curriculum, maar alleen keuzevakken. Daarmee vergroten en diversifiëren ze het vakaanbod en verlichten de druk op de vakken van andere docenten. Hun expertise vormt een enorm waardevolle toevoeging op ons onderwijs en hiervoor zouden ze alle lof moeten ontvangen. In plaats daarvan wijst de UvA ze zonder pardon de deur
Het past in een bredere ontwikkeling, waarbij docenten niet worden gewaardeerd om hun kennis en expertise, maar onder het mom van rendement en efficiëntie binnen het strikte HR-beleid van de universiteit moeten passen. Aan de ene kant worden emeriti naar buiten gewerkt, aan de andere kant kunnen jonge docenten fluiten naar een vast contract. Wat overblijft in het hart van onze universiteit is een verzameling flexdocenten die na het bereiken van het maximum aantal tijdelijke contracten op zoek mogen naar een andere universiteit. 
Als er iets nodig is voor vernieuwing van ons onderwijs, is het een andere manier van besturen. Waarin geluisterd wordt naar de universiteitsgemeenschap voordat besluiten genomen worden, waarin docenten gewaardeerd worden om hun expertise, waarin protest zinvol is. Ik hoop daarom dat jullie dit besluit terugdraaien.