ΤΑ ΘΕΑΤΡΑ ΒΡΑΧΩΝ ΚΑΙ Ο ΛΟΦΟΣ ΚΟΠΑΝΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΟΥΣ ΒΥΡΩΝΑ ΚΑΙ ΔΑΦΝΗΣ-ΥΜΗΤΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ

Στις 4 δεκαετίες λειτουργίας των Θεάτρων Βράχων εκατομμύρια συμπολιτών μας τα έχουν επισκεφθεί, ιδίως στο πλαίσιο του Φεστιβάλ στην Σκιά των Βράχων, που έχει καταστήσει το συγκεκριμένο σημείο το πλέον αναγνωρίσιμο και εμβληματικό σ` όλο τον Βύρωνα. Η συνεχής και απρόσκοπτη μέχρι σήμερα λειτουργία τους και η ανάδειξή τους σ` ένα σημαντικότατο χώρο πολιτισμού οδήγησαν όμως σιγά σιγά στην λήθη τους αγώνες που δόθηκαν τις δεκαετίες του 1970 και 1980 για να παύσουν την λειτουργία τους τα λατομεία της «Εργάνης», που βρίσκονταν παλαιότερα εκεί, και να παραχωρηθεί η έκταση από το Ελληνικό Δημόσιο στους Δήμους Βύρωνα και Υμηττού (ήδη Δάφνης-Υμηττού), ώστε να μετατραπεί η όλη περιοχή σε χώρο πρασίνου, πολιτισμού και αθλητισμού προς όφελος των πολιτών.

Οι ιδιώτες μνηστήρες της έκτασης αυτής ουδέποτε έπαυσαν να την εποφθαλμιούν. Αφού απέτυχαν να αποβάλουν απ` αυτήν τους δύο Δήμους την δεκαετία του 1980, προσέφυγαν το 2003 στην Ελληνική Δικαιοσύνη ισχυριζόμενοι ότι δήθεν ο μείζων χώρος που περιλαμβάνει και τα θέατρα βράχων, τις αθλητικές εγκαταστάσεις και πνεύμονες πρασίνου, ανήκε δήθεν με αόριστους τίτλους από τον 19ο αιώνα στους δικαιοπαρόχους τους.

Παρότι δε το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών έκρινε με απόλυτη σαφήνεια και στέρεη αιτιολογία ότι η έκταση που διεκδικούσαν ανήκε στο Ελληνικό Δημόσιο, που είχε παραχωρήσει (επί Μελίνας Μερκούρη) ένα τμήμα της (αυτό των θεάτρων βράχων και των αθλητικών εγκαταστάσεων) στους δύο Δήμους, το Εφετείο Αθηνών στο οποίο προσέφυγαν οι ίδιοι αυτοί ιδιώτες με μία προδήλως εσφαλμένη απόφαση (την 4891/2020) έκρινε – με τα ίδια ακριβώς αποδεικτικά στοιχεία - ότι δήθεν η δημόσια αυτή έκταση ανήκει στους ιδιώτες. Παρέβλεψε μάλιστα γι` αυτό σωρεία εγγράφων του Δασαρχείου και άλλων δημοσίων υπηρεσιών που αποδεικνύουν ότι η έκταση είναι δασική και αναδασωτέα και το γεγονός ότι το μεγαλύτερο τμήμα της έκτασης αυτής ανήκει στην Ζώνη Προστασίας του Υμηττού.

Συνέπεια της απόφασης αυτής, αν δεν ανατραπεί από τον Άρειο Πάγο, θα είναι να στερηθούν οι δύο πόλεις και το σύνολο των πολιτών σημαντικές πολιτιστικές και αθλητικές εγκαταστάσεις και χώρους αναψυχής, καθώς και την ελεύθερη πρόσβαση στον Υμηττό και να υποχρεωθούν οι Δήμοι Βύρωνα και Δάφνης-Υμηττού να καταβάλουν στους ιδιώτες σημαντικά ποσά ως αποζημίωση χρήσης. Ανοίγει μάλιστα ο δρόμος και για τον αποχαρακτηρισμό και την καταπάτηση δασικών εκτάσεων, που είναι αναδασωτέες (ήδη από το 1934) και εντός της Ζώνης προστασίας του Υμηττού και με την απόφαση αυτή χαρακτηρίζονται ως δήθεν αγροτικές.

ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ την κατηγορηματική μας αντίθεση στην προοπτική περιέλευσης του χώρου των Θεάτρων Βράχων και των πέριξ αυτού αθλητικών εγκαταστάσεων σε ιδιώτες και την στέρηση του πνεύμονα αυτού αναψυχής, πολιτισμού και αθλητισμού από τους πολίτες όλου του λεκανοπεδίου της Αττικής.

ΚΑΛΟΥΜΕ την Ελληνική Δικαιοσύνη και πρωτίστως τον Άρειο Πάγο να αναιρέσουν την εσφαλμένη απόφαση του Εφετείου Αθηνών, δικαιώνοντας στην σχετική διαμάχη τους Δήμου Βύρωνα και Δάφνης-Υμηττού και το Ελληνικό Δημόσιο και αποδίδοντας τον χώρο αυτό σε εκείνους, στους οποίους πράγματι ανήκει : τους πολίτες.

ΚΑΛΟΥΜΕ την Ελληνική Πολιτεία να διασφαλίσει με κάθε πρόσφορο μέσο τον δημόσιο και κοινωφελή χαρακτήρα της έκτασης αυτής.

ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ την στήριξή μας στον δίκαιο αγώνα των Δήμων Βύρωνα και Δάφνης-Υμηττού και των πολιτών και φορέων των δύο αυτών πόλεων για την προάσπιση του δημόσιου συμφέροντος και του δημόσιου χαρακτήρα της περιοχής και την απόκρουση της επιβουλής του χώρου των κοινόχρηστων και κοινωφελών εγκαταστάσεων των Θεάτρων Βράχων και των πέριξ αυτών αθλητικών εγκαταστάσεων από ιδιώτες.